ความยากง่ายในการนวดบำบัด

ความยากง่ายในการนวดบำบัด

        มีคำถามคำถามหนึ่ง ที่มักจะโดนถามว่า “ จะต้องนวดซักกี่ครั้ง ถึงจะหายจากอาการเจ็บป่วยนี้ “ 
        คำตอบของคำถามนี้ บางครั้งก็ตอบได้ง่ายๆ ด้วยการลองกดนวดไล่ลมที่ขาท่อนบน โดยสลับกันกดนวด ขาทั้ง2ข้าง
    เวลาเรากดนวดไล่ลม ขาซ้าย บริเวณขาท่อนบน ในท่านอนคว่ำ เรากดนวดนานประมาณ 20นาที ลมที่ร้อน หรือพลังงานที่จะต้องเคลื่อนลงไปที่ปลายเท้า ยังเคลื่อนผ่านลงไปได้ไม่เกินหัวเข่า
    แล้วทำไมเวลาเรากดนวดไล่ลม ขาขวา บริเวณขาท่อนบน ในท่านอนคว่ำ เรากดนวดนานประมาณ 1-2 นาที ลมที่ร้อนหรือพลังงานที่จะต้องเคลื่อนลงไปที่ปลายเท้า สามารถเคลื่อนผ่านลงไป วิ่งผ่านสะบ้าหัวเข่า วิ่งผ่านไปส้นเท้า และบางรายพลังงานวิ่งทะลุผ่านออกปลายนิ้วเท้าได้เลย

      การที่เรากดนวดผู้ป่วยรายเดียว  บำบัดนวดที่ขาทั้ง2ข้าง  คนโดนนวดคนเดียวกัน คนที่เป็นผู้นวดก็คนๆเดียวกัน วิธีการนวดก็ไม่ต่างกัน แต่ทำไมผลลัพท์ที่ได้ออกมา ไม่เหมือนกัน
      เมื่อสอบถามอาการเบื้องต้นกับผู้ป่วย  จึงทำให้ทราบว่า ขาข้างแรกที่พลังงานเคลื่อนลงไปไม่ผ่านหัวเข่า ปกติข้างนี้จะมีอาการ ขาตึง ชาที่ฝ่าเท้า ตะคิวขึ้นที่น่อง มีอาการปวดเมื่อยแนวหลังติดกระดูกสันหลัง
  และขาข้างนี้เคยมีปัญหาที่เกิดขึ้นจากการกระโดดลงมาจากต้นไม้ ในวัยเด็ก เคยตึงปวดไปถึงแนวกระดูกสันหลัง และทุกวันนี้ยังมีอาการเจ็บเสียดอยู่ที่แนวกระดูกสันหลัง
  ส่วนขาข้างที่2 มีแค่อาการเมื่อยล้า ธรรมดาๆ เท่านั้น
     พลังงานที่สะท้อนเข้ามาในกายเรา ผ่านทางฝ่าเท้า ส้นเท้า น่อง ขาท่อนบน ก้นกบ กระเบนเหน็บ แนวกระดูกสันหลัง จะเคลื่อนไปจนที่สุดคือผ่านต้นคอ แล้ววิ่งไปทะลุออกที่กลางกระหม่อม
     เมื่อเกิดอุบัติเหตุ กระโดดลงมาจากที่สูง ขาข้างแรกเป็นข้างที่รับน้ำหนักก่อน พลังงานที่กระเทือนเข้ามาที่ขาข้างแรก ไปสุดที่แนวกระดูกสันหลัง จึงทำให้กล้ามเนื้อบริเวณนั้นบาดเจ็บ พลังงานเคลื่อนออกไปไม่ได้ ค้างคาอยู่ ตั้งแต่วันที่กระโดดจนถึงปัจจุบัน พลังงานก็ยังออกไปไม่ได้
    การปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ร่างกายก็จะมีการสร้างพังผืดขึ้นมาปกป้องกล้ามเนื้อที่บาดเจ็บ และตลอดเวลาที่ผ่านมาพังผืดหนาขึ้นเรื่อยๆ จึงทำให้การกดนวดลงไปบนแนวเส้น ไม่ค่อยได้ผล ลมหรือพลังงานจึงเคลื่อนลงไปไม่ผ่านสะบ้าหัวเข่า ทำให้เรารับรู้ว่าการบำบัดข้างนี้ อาการขาข้างแรก ยังไม่เบาโล่ง

     ส่วนขาข้างที่2 การกดนวดเหมือนกัน แต่ผลที่ได้รับต่างกัน ก็เนื่องจาก ข้างนี้เป็นการใช้กล้ามเนื้อปกติ ธรรมดา เมื่อครั้งที่กระโดดลงมาจากต้นไม้ ขาข้างแรกเป็นข้างที่แตะพื้นก่อน พลังงานส่วนมากเข้าไปที่ขาท่อนแรก อาการบาดเจ็บเรื้อรังขาข้างนี้น้อยกว่า ในการกดนวดไล่ลม จึงสามารถกระทุ้งแนวเส้นที่ขัดอยู่ ทำให้ลมหรือพลังงานไหลเวียนออกนอกกาย ที่ข้อเข่า ข้อตาตุ่ม ออกที่ข้อนิ้วเท้า ได้เร็ว การบำบัดอาการจึงให้ผลดี และเร็ว

      นี่แหละครับ คนๆเดียวกัน บำบัดด้วยวิธีเดียวกัน ผลที่ได้ต่างกัน ก็เนื่องจากต้นทุน อาการที่สั่งสมอยู่ภายใน ถ้าเป็นอาการที่เกิดจากการใช้งานอวัยวะอย่างปกติ การบำบัดจะรวดเร็ว และไม่เรื้อรัง แต่ถ้าเป็นอาการที่เกิดจากร่างกายเราเคยได้รับอุบัติเหตุ เคยซึมซับพลังงานเป็นจำนวนมาก ทำให้ร่างกายเรายังคงบาดเจ็บ และยังคงมีอาการเรื้อรังมาจนถึงปัจจุบัน การบำบัดจะให้ผลช้า ค่อยๆดีขึ้นทีละนิด จึงทำให้เรายังคงต้องมีการบำบัดอย่างต่อเนื่อง จนกว่าการไหลเวียนของลมในแนวเส้นของขาทั้ง2ข้างจะเสมอกัน ร่างกายเราก็จะฟื้นตัวกลับมาเป็นปกติได้ในที่สุด

ยาอายุวัฒนะ

ยาอายุวัฒนะ

     การนวดเส้น คือการนวดเส้นที่มีเลือดและลมแล่นอยู่ ดังนั้นการนวดเส้นจึงเป็นการปรับสมดุลของธาตุดินน้ำลมไฟ เป็นธาตุพื้นฐานในร่างกายเรา
    นวดเพื่อผ่อนคลายความตึงของกล้ามเนื้อ
    นวดคลึงเพื่อคลายพังผืดที่ปกคลุมกล้ามเนื้อ   
    นวดเพื่อกระตุ้น ทำให้การไหลเวียนของน้ำเลือดในเส้นเลือดแดง เส้นเลือดดำ ให้ไหลเวียนเป็นปกติ
    นวดเพื่อกระตุ้นให้การไหลเวียนของระบบน้ำเหลืองในร่างกาย กลับมาเป็นปกติ
     ในสตรีนวดเพื่อช่วยให้การไหลเวียนของเลือดลม ในระบบสืบพันธุ์คือมดลูก มีการไหลเวียนของเลือดลมดีขึ้น
     นวดเพื่อการไหลเวียนของลมตามแนวเส้น ให้ไหลเวียนเป็นปกติ ไม่ขัด หรือลมไม่อั้นอยู่ตามกล้ามเนื้อ อวัยวะต่างๆ
      นวดเพื่อปรับให้ธาตุไฟในกายไม่กำเริบ

    การนวดไล่ลม เป็นการนวดที่เน้นในการปรับการไหลเวียนของธาตุลมเป็นหลัก ลมในกายเราก็เท่ากับขนาดของร่างกายผู้นั้น อาการของโรคลมในกาย เป็นเพียงแค่การไหลเวียนของลมในกายไม่ปกติ คือลมไม่สามารถไหลออกตามข้อกระดูกต่างๆ  ลมไม่สามารถไหลออกตามทวารต่างๆของร่างกาย ลมไม่สามารถไหลออกตามรูขุมขนของร่างกาย
     เมื่อลมไม่สามารถออกนอกกายได้ พลังงานที่สั่งสมอยู่ในกายก็ไม่สามารถเคลื่อนออกไปนอกกายด้วยเช่นกัน จึงทำให้เกิดการสั่งสมของพลังงาน อยู่ในกายเรา เราจึงมีอาการป่วยเช่นตึง เมื่อย ตัวแข็ง อาการปวดเรื้อรังต่างๆ อาการร้อนข้างในกายแต่ไม่มีไข้ ฯลฯ

        ผู้ป่วยรายหนึ่ง อยู่ถนนนาคนิวาส มีอาการป่วยเรื้อรังอาการหลักๆคือ ลมออกหู มีอาการอย่างอื่นๆด้วยคือ อาการร้อนอยู่ข้างในกายแต่ไม่มีไข้ ปวดมึนศรีษะ อาการปวดหลัง ปวดเอว เมื่อยล้าขาเมื่อขับรถ
        หลังจากที่มีการนวดไล่ลมไปประมาณ 8-9เดือน อาการต่างๆก็คลายตัวลง อาการลมออกหู เสียงที่ดังก็เบาลง อาการร้อนในกายก็หายไป หายใจได้ลึกขึ้น การนอนหลับก็ดีขึ้น อาการปวดเมื่อย ปวดหลัง ปวดเอว ปวดเมื่อยขาเวลายืน เดิน ขับรถนานๆก็หายไป 
   
        ล่าสุดผู้ป่วยเล่าให้ฟังว่า ที่ผ่านมาก่อนจะมีการนวดไล่ลม มีอาการแน่นล้า เมื่อก่อนยืนทำงานประมาณ1ชั่วโมง แล้วมานั่งพัก จะมีอาการเหนื่อย เมื่อยล้าทั่วร่างกาย  แต่หลังจากที่มีการนวดไล่ลม ปรับการไหลเวียนของลมในกายให้ไหลเวียนออกตามรูขุมขนได้ อาการต่างๆที่เคยเป็นก็ค่อยเบาลง จนเมื่อ2สัปดาห์ที่แล้ว มีงานเร่ง ต้องยืนทำงานตั้งแต่ตอนเช้า ต่อเนื่องไปถึงตอนเย็น กลับกลายเป็นว่าเมื่อไปนั่งพัก อาการเมื่อยล้าต่างๆไม่ปรากฎขึ้น
       และการขับรถทางไกลก็เหมือนกัน ผู้ป่วยเล่าว่า ครั้งล่าสุดได้เดินทางโดยขับรถยนต์ไปเชียงใหม่ ในครั้งนี้เป็นผู้ขับคนเดียว ไม่ต้องให้หลานมาช่วยขับ และเมื่อไปถึงเชียงใหม่ก็ยังมีกำลังเหลือพอ ก็ยังเป็นคนขับพาคนในครอบครัวตะเวนเที่ยวในเชียงใหม่ได้อีก

   เปรียบเปรยว่าเหมือนกลับมาเป็นหนุ่มสาวได้อีกครั้ง

ป่วยแล้ว ไม่ต้องเลิกทำอิริยาบทเดิมๆ

ป่วยแล้ว ไม่ต้องเลิกทำอิริยาบทเดิมๆ

        อาการป่วยที่เกิดจากการที่เราทำงาน หรือออกกำลังกล้ามเนื้อ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกล้ามเนื้อบาดเจ็บ เรื้อรัง จะรักษาอย่างไรก็ไม่หายถ้าเราไม่เลิกพฤติกรรมนั้นๆ  รักษาไปอาการเดี๋ยวก็กลับมาอีก
       คนส่วนมากจะเคยได้ยินคำที่ว่านี้ จริงๆก็เป็นเช่นนั้น เพราะการที่ร่างกายขยับเขยื้อนอวัยวะส่วนใด จะมีพลังงานเข้ามาสั่งสมในร่างกายเรา เช่น
   ยกของหนัก พลังงานก็จะเข้ามาทางมือ แขน ไหล่
   ทำงานหน้าคอมพิวเตอร์ พลังงานก็จะเข้ามาทางมือ แขน ไหล่ ตา ศรีษะ
   ตีแบดมินตัน พลังงานก็จะเข้ามาทางมือ แขน ไหล่ ตา ศรีษะ เท้า
   ขับรถ พลังงานก็จะเข้ามาทางมือ แขน ไหล่ ตา ศรีษะ เท้า
   ความเครียด การนอนไม่พอ นอนดึก  ก็มีส่วนในการทำให้เส้นตึง เลือดลมไม่ไหลเวียน

         เมื่อร่างกายเรามีอาการบาดเจ็บเรื้อรังจากการทำงาน จากการเคลื่อนไหวร่างกายในชีวิตประจำวัน พลังงานที่ร่างกายรับเข้ามานี้ สั่งสมเพิ่มขึ้นทุกวัน ทุกทิศทุกทาง เมื่อพลังงานเหล่านี้ไม่ได้มีการระบายออกมา การสั่งสมของพลังงาน นั้นจะมากขึ้นตลอดเวลา ทุกๆวัน จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี เป็นสิบๆปี

        เหมือนกับเขื่อนเก็บน้ำขนาดใหญ่ ถ้าเราเอาแต่เก็บน้ำเข้าเขื่อน ไม่ระบายน้ำออกจากเขื่อนเลย สักวันหนึ่ง น้ำจะเต็มเขื่อน วันที่น้ำเต็มเขื่อน ปริมาณน้ำมหาศาลที่อยู่ในเขื่อน ความดันของน้ำที่สะสมจะมากที่สุด ที่ตัวเขื่อนอาจจะรับไม่ไหว แต่ก่อนที่ระดับน้ำจะสูงไปจนล้นเขื่อน  ตัวเขื่อนก็ยังมีสปริงเวย์ ( ทางระบายน้ำล้น ) เป็นทางที่จะนำน้ำส่วนเกิน ที่จะมากเกินไป ให้ไหลออกทางสปริงเวย์ จึงเป็นการป้องกันไม่ให้น้ำลงไปในเขื่อนมากจนเต็ม

      ร่างกายเราเมื่อพลังงานสั่งสมเข้ามาในร่างกาย จากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี พลังงานก็จะสั่งสมอยู่ในแนวเส้น ต้นคอ ท่อนแขน ท่อนขา ตามแนวบ่า โคนแขน โคนขา แล้วพลังงานจะค่อยๆ แพร่กระจายไปครอบคลุมแนวเส้น ที่ต่อเนื่องกัน พลังงานแพร่ไปตามอวัยวะ กล้ามเนื้อต่างๆ

       จนถึงจุดที่ร่างกายเรา จะรับพลังงานเหล่านี้ไม่ได้แล้ว ร่างกายเราจะมีวิธีการระบายพลังงานนั้นๆออกไป  โดยออกมากับลมที่ไหลออกนอกร่างกาย เช่นการเรอ การหาว การไอ การจาม การผายลม ลมที่ออกตามข้อกระดูกต่างๆ ลมที่ไหลออกตามทวารต่างๆ ลมออกหู ลมออกที่ตา ลมออกที่ปาก ลมออกที่ทวารหนัก ลมออกที่ทวารเบา ลมออกช่องคลอด การกรน  ทุกๆส่วนของร่างกายที่ลมไหลออกไปได้ ลมจะนำพลังงานที่สั่งสมจนจะล้น ให้ออกไปนอกร่างกาย และการนวดไล่ลมก็เป็นการนวดบำบัดเพื่อที่จะนำพลังงานที่สั่งสมนี้ให้คลายออก โดยไหลไปกับลมที่วิ่งออกนอกร่างกายเรา

       กรณีของผู้ป่วยท่านหนึ่งอยู่แถวลาดพร้าว ก่อนนวดมีอาการหลักๆ คือลมออกหู ปวดมึนศรีษะ ปวดหลังปวดเอว นิ้วล็อค ยืนทำงานได้ไม่นานจะปวดเมื่อย เส้นขาตึง
       หลังจากนวดมาได้ระยะเวลาหนึ่ง ประมาณ7-8 เดือน อาการต่างๆก็ค่อยๆหายไป อาการลมออกหูเบาลงมา อาการปวดมึนศรีษะก็หายไป อาการปวดหลังปวดเอวก็หายไป นิ้วโป้งที่เคยตึงจะล็อคเมื่อ3-4เดือนก่อนก็คลายหายไป ระยะหลังๆอาการล้าแขนขาจากการขับรถก็หายไป ล่าสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาเล่าให้ฟังว่าสามารถยืนทำงานหลายๆชั่วโมงได้ โดยหลังจากทำงานเสร็จไม่มีอาการเมื่อยล้าเหมือนก่อนนี้ที่เคยเป็น

          ที่ยกตัวอย่างกรณีนี้ขึ้นมา เพราะการที่เรานวดไล่ลม ทำให้ลมไหลเวียนออกนอกกายได้ พลังงานที่สั่งสมอยู่ก็จะเคลื่อนไหลออกนอกกายเราด้วย ทำให้ความดันของลมและพลังงานที่หนาแน่นอยู่ ให้เบาบางลง เมื่อพลังงานคลายออกไปเรื่อยๆ อาการตึงของแนวเส้นก็จะคลายตัวลงมาเอง อาการที่ลมและพลังงานไปกดทับกล้ามเนื้อ กดทับอวัยวะก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ จนพลังงานที่เคยสั่งสมอยู่ออกมาได้มากแล้ว อาการบาดเจ็บเรื้อรังก็จะค่อยๆคลายหายไปเอง ( ดูจากลมที่วิ่งร้อนออกตามรูขุมขน ตามท่อนกระดูก ของร่างกายซีกที่เรานวดไล่ลมอยู่ )

       จึงมาถึงคำกล่าวที่ว่า อาการป่วยที่เกิดจากการที่เราทำงาน หรือออกกำลังกล้ามเนื้อ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกล้ามเนื้อบาดเจ็บ เรื้อรัง จะรักษาอย่างไรก็ไม่หายถ้าเราไม่เลิกพฤติกรรมนั้นๆ  รักษาไปอาการเดี๋ยวก็กลับมาอีก  ถ้าเรานวดไล่ลม นำพลังงานที่สั่งสมอยู่ในกายออกไปนอกร่างกายได้ เรายังสามารถใช้ชีวิตประจำวันของเราอย่างปกติได้ เรายังคงสามารถทำงานต่างๆที่เราทำอยู่ได้ แค่เราต้องมีการปรับไล่ลมในกาย ให้ไหลออกนอกกายด้วย พลังงานก็จะไม่สั่งสมจนแน่นตึง จนทำให้เราบาดเจ็บขึ้นมาอีก

หายใจโล่ง หายใจเต็มปอด

หายใจโล่ง หายใจเต็มปอด

     เมื่อวานนี้ ได้ไปนวดไล่ลมให้ผู้ป่วยที่บำบัดเรื่องลมมาระยะหนึ่งแล้วแถวศาลายา นครปฐม และได้นวดไล่ลมให้กับลูกสาวที่มีอาการไมเกรน หายใจไม่ทั่วท้อง อาการคอบ่าไหล่ ปวดหลัง ปวดเอว ขัดที่สลักเพชร เส้นที่ขาตึงเนื่องจากเดินทางบ่อยๆ ปวดตึงขึ้นมาจนถึงแนวหลัง
      ได้เคยนวดให้ผู้ป่วยแล้วครั้งหนึ่ง ประมาณ1สัปดาห์ที่ผ่านมา เนื่องจากอายุยังไม่มาก และอาการที่ปรากฎขึ้นมาเป็นแค่การขัดของลม เพียงแค่การไหลเวียนของลมในกายไม่ปกติ ลมในกายไม่สามารถไหลออกตามรูขุมขน ตามทวาร ตามข้อต่างๆ ทำให้พลังงานที่กระทบและสั่งสมเข้ามาในร่างกาย เมื่อลมในกายไม่สามารถไหลออกนอกกายได้ พลังงานที่ได้เข้ามาก็ออกไปไม่ได้ด้วย จึงทำให้มีการสั่งสมพลังงานในแนวเส้น นานวันเข้าพลังงานก็ค่อยๆกระจายออกจากแนวเส้น ไปตามช่องท้อง ในลำคอ ในกระโหลกศรีษะ     
       เมื่อลมไม่สามารถเคลื่อนไหลออกนอกกายได้ ทำให้พลังงานที่สั่งสมอยู่ในกายก็ไม่สามารถคลายออกไปด้วย พลังงานนี้ไปกดบีบ กล้ามเนื้อ กล้ามเนื้ออวัยวะ ทำให้การทำงานของอวัยวะเสียสภาพลงไป  ผู้ป่วยมีอาการปวดมึนศรีษะเวลาไปยืนเดินในที่ๆมีอุณหภูมิสูง ( จากห้องแอร์แล้วไปเดินกลางแดด ) มีอาการอึดอัดหายใจไม่ทั่วท้อง หายใจได้สั้นๆ

       หลังจากนวดไล่ลมในครั้งแรก การหายใจดีขึ้น หายใจได้ลึกขึ้น ทั้งนี้เพราะเมื่อเรานวดไล่ลมที่ต้นขาท่อนบน ในท่านอนคว่ำ ลมและพลังงานในแนวเส้นได้เคลื่อนไหลออกที่ข้อหัวเข่า ข้อตาตุ่ม ออกตามกระดูกเท้า ออกตลอดตามรูขุมขนตามแนวเส้นขาด้านหลัง
         เมื่อลมไหลออกได้ พลังงานที่สั่งสมภายในกายเราก็เคลื่อนไหลออกมาด้วย เริ่มต้นขาเริ่มเบา
          เมื่อรูขุมขนตลอดแนวขาด้านหลังเปิดโล่ง ลมและพลังงานเคลื่อนไหลออกได้ ลมที่อยู่ในช่องท้อง จะเกิดการแพร่ของพลังงานในแนวด้านบนลำตัว ตามแนวเส้นหลัง ลมจะแพร่ออกจากช่องท้อง จะแพร่ออกจากลำคอ จะแพร่ออกจากกระโหลกศรีษะ ไหลตามลมที่ไหลโล่ง วิ่งร้อนออกไปที่ปลายเท้า ทำให้ช่องท้องที่เคยบวมโต แฟบลงมา พลังงานที่เคยไปกดทับอวัยวะภายในช่องท้องทุกอย่างคลายตัวลง
       ปอดหดตัว-ขยายตัวได้เป็นปกติ เวลาที่หายใจ การหายใจจึงโล่ง หายใจได้ลึก หายใจได้เต็มปอด
        ลมในกระโหลกศรีษะก็จะไหลออก พลังงานก็จะค่อยๆแพร่ลงมาออกด้านล่าง คือวิ่งเฉื่อยไหลตามลมที่ไหลออกตามแนวรูขุมขนที่ขา และไหลออกปลายเท้า ทำให้ลมหรือพลังงานที่ไปกดเนื้อสมอง เส้นเลือดสมองน้อยลง ทำให้อาการปวดข้างในศรีษะลดลง