พลังงานที่มากระแทกร่างกายแล้วไปไหน
( ตอน 5 )
สำหรับตอนนี้จะขอกล่าวถึงพลังงานที่จะเข้ามาสู่ร่างกายเรา
ปกติแล้วมี 2ทาง คือ
1พลังงานที่สั่งสมเข้ามาในร่างกาย
เข้ามาวันละนิดวันละหน่อย
เข้ามาจากการที่เรามีกิจกรรมการขยับเคลื่อนไหวอวัยวะต่างๆ ก็มีผลทำให้เกิดการสั่งสมพลังงานเข้ามาในร่างกายได้
- เรายืนมา
เดินมาก ขับรถ ก็เป็นกิจวัตรประจำวัน สั่งสมพลังงานจากฝ่าเท้าขึ้นมาลำตัว
จนถึงศรีษะ
- เราใช้มือ ใช้แขน ในการทำงาน ยกของ ทำครัว ทำสวน ซักผ้า รีดผ้า
ทำความสะอาดบ้าน เล่นกีฬา เล่นดนตรี ใช้งานคอมพิวเตอร์ สั่งสมพลังงานจากด้านบนคือ คอ-บ่า-ไหล่
แล้วคล่อยๆเคลื่อนมาที่หลัง เอว ขา
ตามลำดับ
- แม้กระทั่งการที่เราเครียด การนอนพักผ่อนไม่เพียงพอ
การที่อากาศเปลี่ยนแปลงเดี๋ยวเย็นเดี๋ยวร้อน
ฯลฯ
เมื่อเราทำกิจกรรมนั้นจนเมื่อยล้า
ไม่เพียงแต่จะมีผลต่อกล้ามเนื้อที่ตึงขึ้นเท่านั้น ยังมีผลถึงพลังงานที่เราสั่งสม
อัดสะสมเข้าไปในร่างกายตามอวัยวะต่างๆ ตัวอย่างเช่นถ้าเรายืนมากๆ เดินมากๆ เราจะเริ่มมีอาการที่เท้า จากนั้นก็จะมีอาการบริเวณน่อง
ขาด้านหลังท่อนบน แนวเอว แนวเส้นในแนวข้างกระดูกสันหลัง มีอาการลมแน่นท้อง มีอาการหลังค่อม มึนหน้าผาก
เพราะพลังงานที่สั่งสมเข้ามาจะค่อยๆเพิ่มขึ้น เราก็จะมีความรู้สึกว่าแน่น ตึงไปหมด
ทำให้เราเรียกอาการนี้ว่าเส้นตึง
2 การสั่งสมพลังงานเข้ามาในร่างกายโดยเกิดจากเหตุการณ์ไม่ปกติ
การที่ร่างกายโดยกระทบจากวัตถุ หรือพลังงานภายนอก เป็นการกระแทกเข้ามา
บางครั้งก็เกิดจากการประสบอุบัติเหตุ รถชน กระโดดจากที่สูง ศีรษะกระแทกเพดานปูน
แขนกระชาก ขาพลิกขาแพลง ทำให้ร่างกายเกิดอาการบาดเจ็บเรื้อรัง
ปวดแขน ปวดขา ปวดเข่า ปวดหลัง ปวดมึนศีรษะ
การสั่งสมพลังงานถ้าเกิดขึ้นเรื้อรัง
ทำให้กล้ามเนื้อบาดเจ็บร่างกายจะสร้างพังผืดมาป้องกัน กล้ามเนื้อไม่ให้บาดเจ็บมากขึ้น
พังผืดจะอยู่คลุมกล้ามเนื้อไว้ ทำให้การขยับของกล้ามเนื้อไม่ดีเท่าเมื่อก่อน
ตามข้อต่างๆก็ขยับได้ไม่ดี ดังนั้นถ้าเราคลึงบริเวณกล้ามเนื้อที่มีพังผืดคลุมอยู่
เลือดแดงจะนำอาหารและออกซิเจนเข้าให้เซลล์กล้ามเนื้อ ไปคลายชั้นพังผืดให้บางลง
และนำของเสียในเซลล์ และคาร์บอนไดออกไซด์ออกมากับเลือดดำ
ส่วนการนวดไล่ลมก็จะช่วยเปิดรูขุมขน
ตามแนวเส้นที่เรากดนวดลงไป เพื่อเปิดทางให้ลมไหลออกนอกกายได้
และลมที่ไหลออกนอกกายนั้นก็จะหน่วงนำเอาพลังงานที่สั่งสมนั้นออกไปด้วย
ลมที่วิ่งออกตามรูขุมขนยิ่งร้อนมากขึ้นเท่าไร ก็ยิ่งมีกำลังที่จะนำพลังงานที่สั่งสมอยู่ภายในกายออกได้มากขึ้นเท่านั้น
อาการบาดเจ็บที่เรื้อรังก็จะทุเลาลง
และก็จะหายไปในที่สุด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น