ในตอนนี้จะกล่าวถึงทิศทางของพลังงานที่เข้าสู่ร่างกาย โดยจะเริ่มที่พลังงานที่เข้ามาทางขา ทิศทางเริ่มต้นของการเข้ามาของพลังงานมี2แนว คือ
1.พลังงานเข้ามาจากฝ่าเท้า ส้นเท้า เอ็นร้อยหวาย น่อง ขาท่อนบน แก้มก้น ก้นกบ แนวเส้นขนานติดกระดูกสันหลัง ในช่องท้อง แนวบ่า แนวต้นคอ และไปสิ้นสุดที่บนศีรษะ
2.ส่วนมากพลังงานจะเข้ามาเนื่องจากมีการพลิกแพลงของข้อตาตุ่มนอก ทำให้พลังงานลงไปที่หลังเท้า ตามแนวร่องเส้นระหว่างนิ้วโป้ง-นิ้วชี้ , ตามแนวร่องเส้นระหว่าง นิ้วชี้ - นิ้วกลาง , ตามแนวร่องเส้นระหว่างนิ้วกลาง-นิ้วนาง
และด้านบนทำให้พลังงานไหลขึ้นไปตามหน้าแนวเส้นหน้าแข้งด้านนอกทั้ง3เส้น เส้นที่1ผ่านขึ้นหัวเข่า หน้าขา ช่องท้องแนว แนวศีรษะด้านหน้า สุดท้ายที่ศีรษะ
และแนวเส้นหน้าแข้งด้านนอกเส้นที่ 2-3 พลังงานไหลขึ้นไปผ่านหัวเข่า ผ่านไปตามแนวเส้นข้างขาด้านนอก ผ่านเข้าสีข้าง ไปยังใต้รักแร้ ไปสิ้นสุดที่บนศีรษะ
ทุกๆอิริยาบถในชีวิตประจำวัน ทุกๆการก้าวเดิน จะมีพลังงานที่สะท้อนเข้าไปในกาย เช่นเดียวกับทุกๆการกระโดดก็จะมีพลังงานสะท้อนจากฝ่าเท้า ส้นเท้า เอ็นร้อยหวาย น่อง ขาท่อนบน แก้มก้น ก้นกบ แนวเส้นแนวขนานติดกระดูกสันหลัง ในช่องท้อง แนวบ่า แนวต้นคอ ศีรษะ
ดังนั้น พลังงานที่เข้าไปจากการเดินอย่างปกติ ก็เป็นการสั่งสมพลังงานทีละนิด วันละนิด ค่อยๆสั่งสมและดันสูงขึ้นไปจากฝ่าเท้าไปถึงศีรษะ
พลังงานที่เข้าไปจากการที่เราได้รับบาดเจ็บจากการกระโดดจากที่สูง ในบางครั้งพลังงานที่เข้าไปนี้ในครั้งเดียวสะเทือนเข้าไปถึงแนวเอว แนวหลัง ทำให้เรามีอาการปวด เสียดอยู่ในบริเวณนั้นระยะหนึ่ง จนอาการปวดเสียดบริเวณนั้นหายไป แต่ทุกๆพลังงานที่เข้าไปนั้นไม่ได้ไปไหน ยังคงคั่งค้างอยู่
ถ้าเราเดิน พลังงานที่สะท้อนเข้าในกาย ก็จะเข้ามาแค่บริเวณฝ่าเท้า อุ้งเท้า
ถ้าเรากระโดดจากบันไดที่สูง 5 ขั้น พลังงานที่สะท้อนเข้าในกาย ก็จะเข้ามาถึงหัวเข่า
ถ้าเรากระโดดจากกำแพงสูง2เมตร พลังงานที่สะท้อนเข้าในกาย ก็จะเข้ามาถึงหลัง
ถ้าเรากระโดดจากระเบียงชั้น2 พลังงานที่สะท้อนเข้าในกาย ก็จะเข้ามาถึงต้นคอ ศีรษะ
ถ้าเราเตะฟุตบอล พลังงานที่สะท้อนเข้ามาก็จะเข้ามาตามแนวหน้าแข้ง หัวเข่า หน้าขา
เราต้องกลับไปคิดดูว่า อาการที่เราบาดเจ็บเรื้อรัง ทุกๆอาการนั้นมีที่มาที่ไป ถ้าอาการบาดเจ็บนั้นๆ เราเพียงแต่บำบัดให้อาการบาดเจ็บกล้ามเนื้อหายไปเท่านั้น แต่การไหลเวียนของพลังงานที่สะเทือนเข้าไปในกายไม่ได้รับการแก้ไข คือลมในกายยังไหลเวียนออกนอกกายตามรูขุมขนต่างๆไม่ได้ เมื่อนั้นต้นเหตุในอาการเจ็บนั้นๆก็ยังคงอยู่เปรียบเสมือนภูเขาไฟที่สงบ สั่งสมพลังงานรอวันที่จะระเบิดออกมาเท่านั้นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น